Vandaag het laatste blog in de serie over brede interesses. In het eerste blog kun je lezen over het onbegrip dat je tegen kunt komen: bijvoorbeeld het verwijt dat je van de hak op de tak gaat, of er allerlei irrelevante zaken bijhaalt. Blog nummer 2 ging dieper in op waar die brede interesses nu eigenlijk uit bestaat. Nieuwsgierigheid is een belangrijke component, maar er is meer. Negativiteit is er al genoeg, dus in blog 3 kon je lezen wat de positieve kanten zijn van die brede interesses. Zo kun je in je eentje interdisciplinair werken, iets waar vaak een heel team voor nodig is.
Toch kan het hebben van brede interesses ook best een uitdaging zijn. Ik heb dit aan den lijve ondervonden tijdens het schrijven van deze serie. Hoe dieper ik in het onderwerp dook, hoe meer interessante zijpaadjes ik zag. Het was ontzettend interessant om die allemaal ook te verkennen. Met als gevolg, je raad het al, nog meer zijpaadjes. Leuk, maar op een gegeven moment wil je toch ook tot een resultaat komen. Deze in potentie nuttige eigenschap moet je dan wel functioneel in weten te zetten. Hoe je dat doet, daar ga ik dieper op in in dit blog.
Laadfase
Het zien van allerlei interessante zijpaadjes en verbanden is heel nuttig kon je al lezen in het vorige blog. Het is een basis voor innovatie. En zo’n snel associatief brein als dat van jou, heeft het ook gewoon nodig om af en toe eens lekker vol gas te gaan. Zeker aan het begin van een project is het heel goed om de volle breedte op te zoeken. Binnen de creatief-denken-wereld wordt dit ook wel de divergentie-fase genoemd. Alles is toegestaan. Je mag elk zijpaadje verkennen. Je mag er alles bij halen wat je interessant en relevant lijkt. Klinkt goed toch? Deze fase kan best wat tijd in beslag nemen, dus hou daar rekening mee.
In het schema hierboven noem ik deze fase de laadfase. Je gaat je hoofd helemaal vol stoppen met informatie. Die informatie kan overal vandaan komen: van vaag idee tot wetenschappelijk onderbouwd inzicht. Van interessant gesprek in de trein, tot dat ene boek dat al heel lang in je kast staat te wachten op het juiste moment. Door jouw brede interesses zullen dit waarschijnlijk heel diverse bronnen zijn, uit allerlei verschillende invalshoeken. Hier kun je helemaal los. Heerlijk!
- Brein komt op gang: hey, dat is interessant!
- Brein zoemt lekker: hè lekker
- Brein wil niet meer stoppen: nog een paadje om te verkennen, en nog één...
- Down the rabbit hole: je bent de controle een beetje kwijt geraakt
- Je loopt vast: loslaten is nu lastig
Dit is wat ik Intellectuele overprikkeling noem in mijn programma 'Prikkels de baas'. Hoe je daarmee omgaat?
- STOP!
- Neem afstand: ga iets doen, kom in beweging!
- Creëer overzicht, door op te schrijven of het visueel te maken
- Waar zou je de focus nu op moeten leggen? Wat heeft de meeste kans van slagen?
- Vertrouw op je brein, dat is gemaakt voor dit soort taken
Sudderfase
Wanneer je aardig wat informatie in je brein gestopt hebt, is het tijd voor de volgende fase: de sudderfase. Hier ga je optimaal gebruik maken van één van de wonderlijke eigenschappen van jouw brein.
Misschien kook jij graag, of keek je vroeger toe hoe je oma stoofvlees maakte. Ze gooide allerlei ingrediënten in de pan, bracht dat aan de kook, en liet het dan een aantal uren zachtjes pruttelen. Met een geweldig maal als resultaat. Zonder daar iets voor te doen, door gewoon de tijd zijn werk te laten doen. Door de ingrediënten rustig de tijd te geven om aan elkaar te wennen en elkaar te versterken.
Wist jij dat je brein ook zo’n suddermodus heeft? En die heeft wel wat overeenkomsten met het kook-voorbeeld hierboven. De ingrediënten zijn dan in dit geval de verschillende soorten informatie die je erin stopt. Wanneer jij dan eerst die ingrediënten erin stopt, en het vervolgens tijd geeft om te sudderen, geef je je brein de kans om verbanden te leggen, en nieuwe ideeën te genereren. Zonder jouw hulp.
Sterker nog, jouw ‘hulp’ zou het proces alleen maar lastiger maken. Ga dus met wat anders aan de slag, als het lukt iets ontspannends. Ga tekenen, in bad liggen, wandelen, in ieder geval een activiteit die weinig beroep doet op je brein. Vertrouw op die suddercapaciteit van jouw brein. En dan ineens… een briljant idee!
Hoe dat komt? Jouw brein is een gecompliceerde probleem-oplos machine. Het is hiervoor gemaakt. Je geeft het een taak, en het gaat ermee aan de slag. Ook, of misschien wel juist, op de achtergrond. Heel nuttig, ik zou je zeker adviseren om hier gebruik van te maken. Misschien kun je er een mooi experiment mee doen?
Fase van oplossingen
In de voorgaande fases heb je (veel) informatie verzameld, en daar allerlei verbanden tussen gelegd. Je hebt die brede interesses aan het werk gezet. Heel nuttig en interessant, maar daarmee heb je dé oplossing nog niet gevonden. Dat doe je namelijk in de fase van oplossingen. In deze fase neem je alles wat je in de vorige fasen gedaan hebt door, en gaat kijken naar wat de meest geschikte oplossing is.
Maar hoe doe je dat? Door jouw brede interesses en brein dat er steeds van alles bijhaalt, heb je een gigantische hoeveelheid informatie verzameld. En dat kan ook wel overweldigend zijn. Als je dat zo ervaart, besef dan dat dit eigenlijk heel nuttig is. het geeft je een goed beeld van wat er zoal relevant is (of kan zijn) voor het vraagstuk waar je mee bezig bent. Een eerste actie die je kunt gaan doen, is van een afstandje kijken. Ga eens na wat er echt bij je is blijven hangen. Welke ideeën zijn er in de sudderfase boven komen drijven? Schrijf die eens op. Dit kun je de ‘see what sticks’ methode kunnen noemen.
Natuurlijk ben ik ook even de literatuur ingedoken. Essentialism van Greg McKeown klonk als een goed idee. De boodschap van dit boek is alleen dat te doen wat echt essentieel is voor jou, en hoe je dat dan doet. Als we die aanpassen naar de vraag ‘wat is essentieel voor de oplossing van je vraagstuk’, dan kunnen we gebruik maken van een aantal van de lessen uit dit boek:
- Bepaal wat echt belangrijk is. Welk idee voegt het meest toe aan de oplossing van het vraagstuk? Wees niet bang om te schrappen.
- Stel grenzen. Bijvoorbeeld in tijd. Pas Parkinson’s Law toe. In die tijd moet je een beslissing nemen. Werkt heel goed!
- Focus: wat is nú de juiste oplossing? Of: waarmee maak je nu de meeste impact? Er is er wel eentje die eruit springt, toch? Ga daarmee aan de slag. Vertrouw op je gevoel hierin. En laat je daarna niet meer afleiden, focus op je einddoel: de oplossing van je vraagstuk.
Leer je die brede interesses, en de liefde voor allerlei zijpaadjes een beetje in goede banen te leiden, dan zul je merken dat dit een heel krachtige eigenschap is. Het zorgt er voor dat je het grotere geheel overziet, en dat je nieuwe verbanden kunt leggen tussen uiteenlopende zaken. Met jouw interdisciplinair-in-je-eentje-zijn ben jij in potentie een innovator. Wanneer je dat weet te benutten, weet ik één ding zeker: jij gaat mooie dingen doen. En daar ontzettend veel plezier mee beleven. Je doet dan namelijk dat waar je heel goed in bent, en werkt daarmee naar een doel toe. Wat wil je nog meer?
