Een maand geleden schreef ik mijn vorige blog over de kenmerken van hoogbegaafdheid. Waarmee ik de teller van kenmerken dus op 14 zette. Vandaag wil ik er weer een aantal toevoegen. Het streven is om er drie toe te voegen, waardoor het totaal op 17 uitkomt.
Maar eerst wil ik nog even stilstaan bij waarom ik deze blogs eigenlijk schrijf…
Dat zit namelijk zo. Vrijwel iedereen die bij mij komt voor een kennismaking zegt hetzelfde: ‘ik weet niet (zeker) of ik wel (echt) hoogbegaafd ben’. Of variaties daarop. Want ze zijn nooit (officieel) getest. Of ze hebben nooit hun school afgemaakt. Of…
Maar dat maakt mij dus helemaal niet uit. Ik ben niet geïnteresseerd in de cijfers die aan jouw IQ gehangen kunnen worden. Hoogbegaafdheid is meer dan alleen je IQ. Zo schreef ik in mijn eerste blog al over rare humor, en dat het soms best wel eenzaam kan zijn omdat er weinig mensen zijn waar je echt mee kunt sparren. Of in mijn tweede blog over het feit dat je je snel kunt vervelen wanneer je ‘het’ eenmaal doorhebt, en dat je een bijna onverzadigbare nieuwsgierigheid hebt. In blog 3 schreef ik over de enorme behoefte aan persoonlijke ontwikkeling, en de gigantisch brede interesse die je hebt.
En dat is waar het mij om gaat, de zijnskenmerken. Want dat is waar je elke dag mee te maken hebt. En waar jij je makkelijker in herkent. Bovendien hebben veel hoogbegaafden last van test-angst, waardoor ze zo in de stress schieten van alleen al het idee van een IQ test dat ze er niet eens aan beginnen. Ondertussen worstelen ze wel met allerlei issues die kenmerkend zijn voor hoogbegaafdheid. En dat is zo zonde!
Vandaar dus: ik geef helemaal niets om jouw IQ score. Bij mij mag je jezelf zijn, en gaan we gewoon aan de slag met de worstelingen die jij tegenkomt. Maar ik snap wel dat het fijn kan zijn om je een beeld te vormen van die kenmerken van hoogbegaafdheid, omdat iets van houvast wel prettig is. En daarom dus deze serie over die kenmerken. Laten we van start gaan.
Gevoelsconnectie
Wat ik veel zie bij de mensen die ik begeleid, is dat zij niet goed in contact staan met hun gevoel. Meestal speelt het hoofd de hoofdrol. Alles wordt beredeneerd, en logica is heel belangrijk. En gevoel, tja, daar doen we niet zoveel mee eigenlijk. Terwijl veel hoogbegaafden óók hoogsensitief zijn. Onderzoek is hier niet naar gedaan, dus precieze cijfers zijn niet te geven. Toch zie ik deze combinatie heel vaak, zowel bij de mensen die ik begeleid, als bij andere hoogbegaafden in mijn omgeving.
Hoe het dan komt dat hoogbegaafden het contact met hun gevoel kwijt lijken te zijn….dat is een lastige vraag die ik niet zo makkelijk kan beantwoorden. Wat ik wel om mij heen zie, is dat cognitie in onze maatschappij hoog gewaardeerd wordt. Een stuk hoger dan gevoel in elk geval.
Misschien is het niet zozeer dat die connectie er niet is, maar dat we niet zoveel met dat gevoel doen (want dat is niet logisch, bijvoorbeeld…). En dat het wat oefening vraagt om wel naar dat gevoel te luisteren (al is het maar af en toe). Wanneer dat gevoel dan wél gebruikt wordt, kan dit leiden tot andere beslissingen, en wordt er een soort balans ervaren. Zeker het proberen waard, zou ik zeggen!
Het grotere geheel
Het is voor jou van essentieel belang om eerst het grotere geheel te overzien. Pas wanneer jij begrijpt hoe die voorgestelde stappen zich verhouden tot het grotere geheel, kun jij aan de slag.
En daarmee kun je het jezelf soms knap lastig maken. Niet dat je dat opzettelijk zo doet, zo werkt jouw brein nu eenmaal. Jij overziet al snel het grotere geheel, en hebt dat dus ook nodig om aan de slag te kunnen. Wanneer jij dat grotere geheel niet ziet, wordt het erg lastig om iets te doen. Het is geen onwil. Je blokkeert daar gewoon door, want: hoe dan?! En waarom?!
Zie jij dat grotere geheel EN vind jij dat grotere doel belangrijk, dan ga jij als een speer. Want dat is de andere kant. Je hebt dan een enorme drive, en krijgt ontzettend veel voor elkaar. Je kunt er ontzettend veel mee bereiken, als je dit eenmaal leert beheersen.
Wie is hier de baas?
Ok, vingers graag: wie heeft het wel eens aan de stok (gehad) met zijn/haar baas? En wie overkomt dit vrij regelmatig?
Wie heeft er een hekel aan als haar/hem verteld wordt wat ie moet doen? En al helemaal wanneer daar geen onderbouwing voor gegeven wordt? Ook in combinatie met het punt hierboven is dit een interessante. Wel eens een baas gehad die op jouw vraag waarom iets nodig was antwoordde met ‘daarom’, of ‘doe het nou maar gewoon’? Onuitstaanbaar, toch?
Wat meestal ook niet helpt, is jouw neiging om volledig te willen zijn. Jij wilt eerst het grotere geheel overzien, en alle informatie hebben voordat je een goed besluit kunt nemen. Ook ga je nog wel eens de discussie aan. Of haalt er van alles bij dat volgens jou óók relevant is. Alles hangt met elkaar samen, toch? Maar je baas wil liever een concrete snelle oplossing voor een probleem. En beschuldigd jou er dan van dingen nodeloos ingewikkeld te maken.
Of wat denk je van deze: je werkt net ergens. Je ziet een hoop vreemde dingen gebeuren, en denkt dat dit toch slimmer moet kunnen. En dat spreek je dus uit. Waardoor je gezien wordt als die wijsneus die net binnen is. Wat denkt die wel (en ja, zij weten nog niet dat ze over een jaar ofzo ook tot die conclusie komen waar jij nu al op bent gekomen)?!
Voeg daar nog aan toe dat je graag veel verschillende dingen naast elkaar doet, en het feest is compleet. Nadat je net drie maanden in dienst bent (en misschien al wel het trucje door hebt, en je dus begint te vervelen) heb je al een berg aan nevenwerkzaamheden verzameld. Tijd voor het werk uit je taakomschrijving heb je niet meer, of redt je ook wel in een kwart van de tijd. Of je bent de interesse in je oorspronkelijke werk helemaal kwijt.
Misschien overdrijf ik een beetje. Misschien ook niet. Bovendien komt er ook nog bij dat veel hoogbegaafden allergisch zijn voor hiërarchie. Herken jij dit?
En dat maakt 17...
In eerste instantie was ik van plan hier nog vijf kenmerken door te nemen. Maar ik merk bij mezelf de neiging om steeds wat dieper in te gaan op de kenmerken die ik beschrijf. Dus zijn het er drie geworden, want het moet wél een beetje leesbaar blijven allemaal natuurlijk. En dan heb ik in een volgend blog nog iets om over te schrijven 😉
Wat ik in ieder geval hoop dat je uit mijn blogs haalt, is de positieve insteek die ik heb te aanzien van de kenmerken van hoogbegaafdheid. Ik zie ze namelijk als een duidelijk talent (ja, zelfs de reden achter het aan de stok krijgen met je baas). En als jij dat talent ook gaat zien, is er weinig meer dat jou nog kan stoppen!
Wil jij daar nou samen mee aan de slag, onstopbaar worden? Plan dan eens een Verhelderend Gesprek met mij in! Dan kijken we samen hoe we dát gaan aanpakken. Spreek je snel!
Dit blog is onderdeel van een serie over de kenmerken van hoogbegaafdheid. In het eerste deel beschrijf ik vooral wat het NIET is. Daarnaast noem ik al wel een aantal dingen die het dan wel zijn: denk aan een raar gevoel voor humor, of de eenzaamheid die je kunt ervaren. Deel 2 kun je hier vinden, onder andere over verveling en nieuwsgierigheid. Deel 3 gaat onder meer over brede interesses, persoonlijke ontwikkeling en behoefte aan zingeving. Je vind hem hier. Deel 5 gaat in op je dom voelen terwijl je slim bent, behoefte aan autonomie en dat alles wat je doet nut moet hebben. Deel 6 gaat dieper in op dat niemand klaar is voor jouw visie, geen aansluiting kunnen vinden en zwaarmoedigheid.
Na inschrijving ontvang je een mail waarin je je inschrijving kunt bevestigen.
Oh ja, het kan zijn dat ik je af en toe ook andere dingen stuur, zoals: aankondiging van nieuwe HB ontmoetingswandelingen, nieuws, andere activiteiten waar je aan mee kunt doen..