Heb jij dat ook gemerkt de afgelopen dagen? Wat meer lucht, meer energie, een soort van ontwaken?
Er hangt lente in de lucht. En dat doet mij heel erg goed. Ineens begint er van alles te borrelen en stromen, nieuwe ideeën hebben de hele winter geprutteld en komen nu ineens naar buiten. Terwijl ik dit blog zit te schrijven, heb ik het raam van mijn werkkamer openstaan. Heel warm is het nog niet, maar zo kan ik de vogels horen, die beginnen te fluiten. Ja, die lente hangt écht in de lucht.
De lente is denk ik wel mijn favoriete jaargetijde. Na een lange, grijze winter vind ik het altijd heel fijn als er weer wat leven ontstaat. Alles wat ondergronds de winter heeft doorstaan, komt dan ineens weer boven. Ineens hoor je weer vogels. Er ontstaan knoppen in bomen. Op een gegeven moment is er dan een soort explosie van groen. Alsof alle knoppen tegelijk openbarsten. En alle bomen ineens weer bladeren hebben.
Bij ons mensen werkt dat ook zo, al heeft niet iedereen dat bewust zo in de gaten. De hele winter heeft er van alles onder oppervlakte gezeten, en in de lente komt dat naar buiten. Zo ook bij mij, en deze keer schrijf ik daar over. Lees je mee?
De kracht van de natuur
Die natuur, die is heel krachtig. Het is als het ware mijn anker. Wanneer ik het even niet meer weet, ga ik de natuur in. Niets werkt dan beter dan een hele dag rondstruinen in de natuur. Niet echt met een doel, gewoon aanwezig zijn.
Zo zat ik er laatst ook een beetje doorheen. Drukke weken gehad, veel binnen bezig geweest, achter de computer. Op een gegeven moment voelde ik dat ik leeg was. De stroom van ideeën die ik normaal heb, was flink afgenomen. En ik dacht ‘waar ben ik nou eigenlijk mee bezig?’. Echt gezellig werd ik er niet van, kun je wel zeggen. En opeens herinnerde ik me: de natuur! Dat is wat ik nodig heb!
Dus pakte ik mijn agenda erbij. Verschoof wat dingen, annuleerde wat afspraken, en maakte een dag vrij. Ik ging naar mijn favoriete natuurgebied: de Schoorlse Duinen. Koffie en lunch mee, dit ging de hele dag duren. Niets fijner dan de hele dag zonder plan rond te zwerven in de natuur. Al snel voelde ik me beter. Aan het einde van de dag had ik 20 kilometer gelopen. Ondanks dat ik al 15 jaar in de Schoorlse Duinen kom, heb ik toch weer nieuwe plekken ontdekt die dag. Ik voelde me weer helemaal opgeladen.
De volgende dag had ik een bonus. Ik had namelijk een HB ontmoetingswandeling gepland. In hetzelfde natuurgebied. En dat was me toch een een feestje! We hadden een heel leuke groep mee, de goede gesprekken ontstonden al snel. Ook hier zag ik welk effect de natuur had op de deelnemers aan de wandeling.
En ineens was daar het antwoord
Er was in die dagen wel iets in werking gezet bij mezelf. Al eerder schreef ik over mijn rode draad. En dat ik altijd bezig ben met hoe het anders zou kunnen zijn. Dat ‘mannetje met schijnwerper’, dat mensen helpt om hun perspectief te veranderen. Gisteren kwam er ineens iets heel duidelijk opzetten. De natuur is de beste plek om je perspectief te veranderen.
Ineens vielen er dingen op hun plek. Dit is wat ik als perspectiefveranderaar het liefste doe. Mensen meenemen de natuur in, om daar tot nieuwe inzichten te komen. En zo had ik dus ineens de juiste vorm gevonden. De perspectiefveranderaar, in de natuur. Ik word er helemaal blij van.
De precieze details ben ik nog aan het uitwerken, maar het gaat er ongeveer zo uitzien: we gaan samen een hele dag op pad. Zonder route, zonder plan. Gewoon struinen. We praten, en zijn stil. Verwonderen ons over de schoonheid van de omgeving. Drinken koffie, zittend op een duin. Ik stel je vragen, jij denkt na. En ineens heb jij dan jouw antwoord. Je perspectief is veranderd. Je kijkt op een andere manier naar waar je mee worstelde. En kunt ineens verder.
Wat denk jij, klinkt dit goed? Leuk als je me dat laat weten. En als je een keer mee wilt, laat het me dan ook weten: wouter@bureau-hijlkema.nl
Krijg als eerste een seintje als er een nieuw blog online komt
Ook ander nieuws kan in die mail terecht komen, maar zeker niet vaker dan eens per week!