Ook als je er expert in bent…
Op het moment dat ik dit schrijf, kom ik net uit een turbulente periode. Mijn prikkelbalans was een beetje zoekgeraakt. Dat merkte ik pas toen het al even aan de gang was. In dit blog neem ik je mee in mijn eigen analyse van wat er gebeurde, en hoe ik de balans weer terugvond.
Toen de balans begon te schuiven
Het was ergens in oktober. De verkiezingen kwamen eraan. Belangrijk, dacht ik. Maar wat ga ik kiezen? Al zolang ik me kan herinneren, past mijn visie bij geen enkele partij. Samengevat: ik vind dat we teveel bezig zijn met de korte termijn, te weinig met de lange. Meer met partijbelang dan met het besturen van een land.
Dus besloot ik mijn stem dit keer bewuster te bepalen. Ik verdiepte me in verkiezingsprogramma’s, stemgedrag en politieke analyses. Interessant, zeker! Maar ik merkte al snel dat ik er steeds dieper in dook. Elke vrije minuut ging zowat op aan politiek. De psychologische mechanismen achter campagnes fascineerden me mateloos. Maar ongemerkt trok het ook veel energie weg.
Energie lekt waar aandacht stroomt
Normaal begon ik de dag in mijn krachthonk. Tot ik daar één ochtend geen zin in had. En de volgende ook niet. Weken later besefte ik pas dat ik al die tijd niet had getraind. Ik voelde me slap als een vaatdoek. Ik was prikkelbaar. Geluiden irriteerden me meer dan normaal.
Dat was het moment waarop ik dacht: joh, je hele prikkelbalans is verstoord geraakt.
Geen zin om te sporten, die irritatie aan geluid, en het algehele gevoel van vermoeidheid, waren heel heldere signalen.
Ik pakte mijn Prikkelweegschaal erbij en begon te analyseren.
De spiegel van de weegschaal
Al snel werd duidelijk waar het misging. Aan de gevoelighedenkant had ik te lang te diep in de materie gezeten. Ik had me vastgebeten en kon moeilijk loslaten. Intellectuele overprikkeling dus. Tegelijkertijd had ik mijn behoeften verwaarloosd: ik had te weinig bewogen, te weinig fysieke prikkels gehad. Terwijl ik dondersgoed weet dat ik die nodig heb.
Vroeger zou mijn innerlijke criticus nu flink tekeer zijn gegaan. Maar ik heb geleerd: die criticus is een adviseur, geen beul. Dus trok ik mijn sportkleren aan en startte een training. Al heel snel merkte ik hoezeer mijn lichaam dit gemist had.
Herstel begint met actie
Inmiddels zijn we een week verder en voel ik me al een stuk beter. De balans is aan het terugkomen. Mijn energie is terug. En ik heb weer zin om dingen te creëren.
Zelfs als prikkelmanagement je dagelijks werk is, blijft het oefenen. Balans is geen toestand, maar een vaardigheid. Het vraagt bewustzijn, kleine correcties en mildheid voor jezelf.
Balanceren blijft een werkwoord.
Misschien herken je dat ook: dat moment waarop je merkt dat je energie weglekt.
In de e-learning Prikkels de Baas leer je hoe je sneller kunt bijsturen. Met behulp van de prikkelweegschaal en praktische stappen om jouw balans te herstellen.
Niet door perfect te zijn, maar door te luisteren naar wat je systeem nodig heeft.
Verder lezen
Balans is een werkwoord - Ook als je er expert in bent...Op het moment dat ik dit schrijf, kom ik net uit een turbulente periode. Mijn prikkelbalans was een beetje zoekgeraakt. Dat merkte ik pas toen het al even aan de gang was. In dit blog neem ik je mee in mijn eigen analyse van wat er gebeurde, en hoe… …
De prijs van lawaai - Over het verdwijnen van stilte en wat dat met ons doet Stilte is iets bijzonders. Het heeft een helend en rustgevend effect.Zelf kan ik enorm genieten van stilte. De stilte van de natuur, ergens op een mooie plek, heeft iets magisch.Maar, er is me iets opgevallen. Echte stilte is schaars. Overal is geluid. In de… …
Doorbraak in prikkelmanagement: hoe één sessie al verschil kan maken - Saar is altijd moe.Ze werkt in een kantoortuin, reist anderhalf uur per dag met de trein, en rent van de ene naar de andere meeting.Tijd om echt werk te doen? Alleen in de verloren uurtjes tussendoor. Maar haar hoofd gonst dan nog van alle gesprekken.’s Avonds ploft ze uitgeblust op de bank. Geen energie om… …