Mensen maken zich vaak druk om wat anderen van of over ze denken. Daar ben ik zelf geen uitzondering op. En ik weet niet hoe dat voor jou is, maar ik vind dat best wel vermoeiend. Aan de ene kant legt het veel druk op je omdat je de hele tijd je afvraagt ‘wat zouden anderen denken’. Bovendien ontstaat er een soort interne dialoog, want eigenlijk wil jij bijvoorbeeld ‘X’ doen, maar ja, wat zullen die anderen dan denken? Voor je het weet ben je je steeds aan het aanpassen aan wat jij denkt dat anderen van je willen.
Bij mij begon dat al heel vroeg. Niet lastig zijn, want mama heeft het moeilijk. Niet opvallen op school, want dan wordt je het onderwerp van pesterijen. Vooral niet teveel opvallen, dat is altijd beter. Alles om maar niet buiten de groep te vallen (waardoor ik ironisch genoeg juist buiten de groep viel). Veel (vermoedelijk) hoogbegaafden zullen dit herkennen. Vaak is er al heel vroeg een gevoel anders te zijn dan de rest. En dan begint het aanpassen.
Evolutie
Evolutionair gezien is het heel begrijpelijk om niet buiten de groep te willen vallen. In vroeger tijden was het van levensbelang om niet buiten de groep te vallen. Wanneer je er alleen voor kwam te staan, was je lot eigenlijk wel bezegeld, en liep het niet goed met je af. Je aanpassen aan de groep is dan niet zo’n hoge prijs, afgezet tegen het alternatief.
Dat de prijs voor uitsluiting zo gigantisch hoog was voor een individu zorgde ervoor dat mensen heel sterk gemotiveerd raakten om er alles aan te doen om sociale banden tegen elke prijs te behouden. Dat mechanisme zit zo diep in de mens, dat (het idee van) verstoting uit de groep nog steeds heftige emoties oproept. Terwijl de kans dat het je jouw leven kost nu vele malen kleiner is geworden. Eigenlijk is die kans zo klein, dat ie verwaarloosbaar is. Maar toch zorgt het er nog steeds voor dat mensen zich heel erg druk maken om wat anderen mogelijk van ze denken. En wringen zich in allerlei bochten om maar niet buiten de groep te vallen.
Hoogbegaafdheid
Als (vermoedelijk) hoogbegaafde ben jij waarschijnlijk meer dan gemiddeld bezig met je aanpassen aan de groep. Dikke kans dat jij je al heel lang een buitenstaander voelt. En dat is niet fijn. Jouw kijk op de wereld is anders dan die van anderen. Jij denkt bijvoorbeeld al 20 stappen vooruit, terwijl de anderen misschien 3 stappen vooruit denken. Daardoor zie jij andere dingen, en heb je mogelijke bedreigingen al snel in het vizier. En gek genoeg wordt dat je dus niet in dank afgenomen. Gevoelsmatig loop je daardoor dus een verhoogd risico om verstoten te worden.
Of jij ziet verbanden die anderen (nog) niet zien. Misschien heb je gemerkt dat jij het verband al ziet, maar dit niet goed uitgelegd krijgt aan anderen. Die snappen je niet, en zien niet wat jij wel ziet. Soms word je dan doemdenker of zeurkous genoemd. En dan, na een tijdje meestal, gebeurt inderdaad wat jij al had voorspeld. Maar dan is iedereen al vergeten dat jij dit 6 maanden geleden al aan zag komen…
Grote kans dat dit patroon ervoor gezorgd heeft dat jij je aan bent gaan passen. Want ook jij hebt een behoefte aan aansluiting. Door de soms nare reacties die je hebt gekregen, ben je gaan afzwakken. Want buiten de groep, dat wil je liever niet. Dus zeg je niet wat je denkt. En ga je je verstoppen. Terwijl jouw denkwijze niet alleen uniek is, maar ook iets toevoegt aan deze wereld. Dat je je verstopt en afzwakt is begrijpelijk, maar wel heel erg zonde! Wie anders gaat al die problemen en vraagstukken op creatieve en vernieuwende wijze oplossen?
'Die anderen'
Zoveel bezig zijn met wat anderen (mogelijk) van je denken, heeft een enorme impact. Je laat je niet zien zoals je bent, en zoals ik hierboven al schreef, is dat zonde. Jouw talenten zijn ontzettend waardevol, en voegen werkelijk iets toe. Dus ik wil je een idee aanreiken dat dit in een ander perspectief zet.
Wat nou als ik je vertel dat de meeste mensen helemaal niet met jou bezig zijn?
Echt gewoon vrijwel helemaal NIET? Dat zit zo… Elk mens is het centrum van zijn of haar eigen universum. En dus vooral bezig met zichzelf. Niemand is zoveel bezig met jou, als jij. En dat geldt dus voor iedereen. Het antwoord op de vraag ‘wat zullen ze van me denken’ is meestal ‘helemaal niets’, want iedereen is vooral bezig met hoe hij/zij zelf overkomt.
En dat besef geeft mij ontzettend veel rust! Moet je eens voorstellen, niemand (of vrij weinig mensen in ieder geval) is écht heel erg met jou bezig. Ze hebben geen mening over wat jij doet of wie jij bent. En als ze dat wel hebben, is dat maar over een heel klein stukje van wat ze van jou zien, de gehele context overzien ze niet (waarom jij bijvoorbeeld iets doet). Op zijn best hele gebrekkige informatie dus. Goed om te beseffen dat zo’n oordeel gaat over jouw gedrag, niet over jouw persoon. Bovendien is heel veel van de reactie van die ander het gevolg van gedragspatronen en conditioneringen die die andere in zijn of haar leven heeft opgebouwd. Heeft dus weinig met jou te maken, je was hooguit een trigger.
Dat geeft ruimte, vind je niet? Je kunt je dus bezig gaan houden met wat JIJ wilt. Voor mij was dit besef echt bevrijdend. Wat natuurlijk niet wil zeggen dat ik me nooit (meer) druk maak om wat anderen van me denken. Maar het maakt het wel een stuk minder zwaar.
Nu kan het zo zijn, dat jij al een heel leven van aanpassingen hebt geleefd. En dat je dus niet zo goed meer weet wat jij nu zelf wilt. Misschien kun je wat hulp gebruiken? Neem dan contact met me op. In een (gratis) kennismakingsgesprek kijken we samen of er een match is, en of ik je verder kan helpen.
Krijg als eerste een seintje als er een nieuw blog online komt
Ook ander nieuws kan in die mail terecht komen, maar zeker niet vaker dan eens per week!